The measure is available in the following languages:
USTAWA O GWARANCJACH WOLNOŚCI SUMIENIA I WYZNANIA
(Dz. U. Nr 26, poz. 319 / 2000) r.
USTAWA
z dnia 17 maja 1989 r.
o gwarancjach wolności sumienia i wyznania.
(tekst jednolity)
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej:
- wykonując postanowienia Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej o wolności sumienia i wyznania,
- nawiązując do godnej trwałego szacunku i kontynuacji tradycji tolerancji i wolności religijnej oraz potwierdzającej ją współpracy Polaków różnych wyznań i światopoglądów w rozwoju i pomyślności Ojczyzny,
- uznając historyczny wkład kościołów i innych związków wyznaniowych w rozwój kultury narodowej oraz krzewienie i umacnianie podstawowych wartości moralnych,
- kierując się zasadami zawartymi w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznych, Akcie Końcowym Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie oraz Deklaracji Organizacji Narodów Zjednoczonych o wyeliminowaniu wszelkich form nietolerancji i dyskryminacji z powodów religijnych lub przekonań,
- umacniając warunki do czynnego i równoprawnego uczestnictwa obywateli w życiu publicznym i społecznym, bez względu na ich stosunek do religii, stanowi, co następuje:
DZIAŁ I
Wolność sumienia i wyznania
Art. 1
1. Rzeczpospolita Polska zapewnia każdemu obywatelowi wolność sumienia i wyznania.
2. Wolność sumienia i wyznania obejmuje swobodę wyboru religii lub przekonań oraz wyrażania ich indywidualnie i zbiorowo, prywatnie i publicznie.
3. Obywatele wierzący wszystkich wyznań oraz niewierzący mają równe prawa w życiu państwowym, politycznym, gospodarczym, społecznym i kulturalnym.
Art. 2
Korzystając z wolności sumienia i wyznania obywatele mogą w szczególności:
1) tworzyć wspólnoty religijne, zwane dalej "kościołami i innymi związkami wyznaniowymi", zakładane w celu wyznawania i szerzenia wiary religijnej, posiadające własny ustrój, doktrynę i obrzędy kultowe,
2) zgodnie z zasadami swojego wyznania uczestniczyć w czynnościach i obrzędach religijnych oraz wypełniać obowiązki religijne i obchodzić święta religijne,
2a) należeć lub nie należeć do kościołów i innych związków wyznaniowych,
3) głosić swoją religię lub przekonania,
4) wychowywać dzieci zgodnie ze swoimi przekonaniami w sprawach religii,
5) zachowywać milczenie w sprawach swojej religii lub przekonań,
6) utrzymywać kontakty ze współwyznawcami, w tym uczestniczyć w pracach organizacji religijnych o zasięgu międzynarodowym,
7) korzystać ze źródeł informacji na temat religii,
8) wytwarzać i nabywać przedmioty potrzebne do celów kultu i praktyk religijnych oraz korzystać z nich,
9) wytwarzać, nabywać i posiadać artykuły potrzebne do przestrzegania reguł religijnych,
10) wybrać stan duchowny lub zakonny,
11) zrzeszać się w organizacjach świeckich w celu realizacji zadań wynikających z wyznawanej religii bądź przekonań w sprawach religii,
12) otrzymać pochówek zgodny z wyznawanymi zasadami religijnymi lub z przekonaniami w sprawach religii.
Art. 3.
1. Uzewnętrznianie indywidualnie lub zbiorowo swojej religii lub przekonań może podlegać jedynie ograniczeniom ustawowym koniecznym do ochrony bezpieczeństwa publicznego, porządku, zdrowia lub moralności publicznej albo podstawowych praw i wolności innych osób.
2. Korzystanie z wolności sumienia i wyznania nie może prowadzić do uchylania się od wykonywania obowiązków publicznych nałożonych przez ustawy.
3. Ze względu na przekonania religijne lub wyznawane zasady moralne obywatele mogą występować o skierowanie ich do służby zastępczej, na zasadach i w trybie określonych w ustawie o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. Korzystanie z tego prawa wymaga złożenia oświadczenia w sprawie przekonań religijnych lub wyznawanych zasad moralnych.
Art. 4
1. Prawo określone w art. 2 pkt 2 oraz prawo do posiadania i korzystania z przedmiotów potrzebnych do uprawiania kultu i praktyk religijnych przysługują również osobom:
1) pełniącym służbę wojskową lub zasadniczą służbę w obronie cywilnej,
2) przebywającym w zakładach służby zdrowia i opieki społecznej oraz dzieciom i młodzieży na krajowych koloniach i obozach organizowanych przez instytucje państwowe,
3) przebywającym w zakładach karnych, poprawczych i wychowawczych oraz aresztach śledczych, ośrodkach przystosowania społecznego oraz schroniskach dla nieletnich.
2. Sposób realizacji uprawnień określonych w ust. 1 regulują odrębne ustawy oraz przepisy wydane na ich podstawie.
Art. 5
. Obywatele mają prawo do swobodnego świadczenia na rzecz kościołów i innych związków wyznaniowych oraz instytucji charytatywno-opiekuńczych.
Art. 6.
1. Nikt nie może być dyskryminowany bądź uprzywilejowany z powodu religii lub przekonań w sprawach religii.
2. Nie wolno zmuszać obywateli do niebrania udziału w czynnościach lub obrzędach religijnych ani do udziału w nich.
Art. 7.
1. Cudzoziemcy przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej korzystają z wolności sumienia i wyznania na równi z obywatelami polskimi.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do bezpaństwowców.
DZIAŁ II
Stosunek państwa do kościołów i innych związków wyznaniowych
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 8.
Kościoły i inne związki wyznaniowe w Polsce działają w konstytucyjnych ramach ustrojowych Rzeczypospolitej Polskiej; ich sytuację prawną i majątkową regulują przepisy rangi ustawowej.
Art. 9.
1. W Rzeczypospolitej Polskiej stosunek państwa do wszystkich kościołów i innych związków wyznaniowych opiera się na poszanowaniu wolności sumienia i wyznania.
2. Gwarancjami wolności sumienia i wyznania w stosunkach państwa z kościołami i innymi związkami wyznaniowymi są:
1) oddzielenie kościołów i innych związków wyznaniowych od państwa,
2) swoboda wypełniania przez kościoły i inne związki wyznaniowe funkcji religijnych,
3) równouprawnienie wszystkich kościołów i innych związków wyznaniowych, bez względu na formę uregulowania ich sytuacji prawnej.
Art. 10.
1. Rzeczpospolita Polska jest państwem świeckim, neutralnym w sprawach religii i przekonań.
2. Państwo i państwowe jednostki organizacyjne nie dotują i nie subwencjonują kościołów i innych związków wyznaniowych. Wyjątki od tej zasady regulują ustawy lub przepisy wydane na ich podstawie.
Art. 11.
1. Kościoły i inne związki wyznaniowe są niezależne od państwa przy wykonywaniu swoich funkcji religijnych.
2. Kościoły i inne związki wyznaniowe oraz ich działalność podlegają ochronie prawnej, w granicach określonych w ustawach.
3. Kościoły i inne związki wyznaniowe mogą składać wnioski do Trybunału Konstytucyjnego na zasadach i w trybie określonych w przepisach o Trybunale Konstytucyjnym.
Art. 12.
1. Duchowni oraz osoby zakonne kościołów i innych związków wyznaniowych, ustanowione według przepisów prawa wewnętrznego kościoła lub innego związku wyznaniowego, korzystają z praw i podlegają obowiązkom na równi z innymi obywatelami we wszystkich dziedzinach życia państwowego, politycznego, gospodarczego, społecznego i kulturalnego. Są oni w ramach obowiązujących przepisów ustaw zwolnieni z obowiązków niemożliwych do pogodzenia z pełnieniem funkcji duchownego lub osoby zakonnej.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, mają prawo do noszenia stroju duchownego.
3. Uprawnienia i obowiązki osób duchownych w myśl prawa państwowego określają odrębne ustawy.
Art. 13.
1. Majątek i przychody kościołów i innych związków wyznaniowych podlegają ogólnie obowiązującym przepisom podatkowym, z wyjątkami określonymi w odrębnych ustawach.
2. Osoby prawne kościołów i innych związków wyznaniowych są zwolnione od opodatkowania z tytułu przychodów ze swojej działalności niegospodarczej. W tym zakresie osoby te nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy podatkowe.
3. (skreślony).
4. (skreślony).
5. Dochody z działalności gospodarczej osób prawnych kościołów i innych związków wyznaniowych oraz spółek, których udziałowcami są wyłącznie te osoby, są zwolnione od opodatkowania w części, w jakiej zostały przeznaczone w roku podatkowym lub w roku po nim następującym na cele kultowe, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, działalność charytatywno-opiekuńczą, punkty katechetyczne, konserwację zabytków oraz na inwestycje sakralne i inwestycje kościelne, których przedmiotem są punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze, jak również remonty tych obiektów.
6. Osoby prawne kościołów i innych związków wyznaniowych są zwolnione od opodatkowania i od świadczeń na fundusz gminny i fundusz miejski, od nieruchomości lub ich części, stanowiących własność tych osób lub używanych przez nie na podstawie innego tytułu prawnego na cele niemieszkalne, z wyjątkiem części zajmowanej na wykonywanie działalności gospodarczej.
7. Wolne od opłat celnych są przesyłane z zagranicy dla osób prawnych kościołów i innych związków wyznaniowych dary:
1) przeznaczone na cele kultowe, charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze, z wyjątkiem wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych,
2) maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier.
Art. 14.
1. Jeżeli odrębna ustawa lub ratyfikowana umowa międzynarodowa nie stanowią inaczej, władze kościoła lub innego związku wyznaniowego powiadamiają właściwy organ administracji państwowej o utworzeniu, zmianie nazwy, siedziby, granic lub połączeniu, podziale i zniesieniu diecezji (okręgów i porównywalnych jednostek organizacyjnych) oraz parafii (zborów, gmin i porównywalnych jednostek organizacyjnych).
2. Jeżeli odrębna ustawa lub ratyfikowana umowa międzynarodowa nie stanowią inaczej, władze kościoła lub innego związku wyznaniowego powiadamiają w terminie 30 dni właściwy organ administracji rządowej o zmianie siedziby oraz o objęciu i odwołaniu osób wchodzących do kierowniczych organów wykonawczych, podając ich imiona i nazwiska, obywatelstwo i miejsce zamieszkania.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do jednostek organizacyjnych, o których mowa w ust. 1.
4. Jeżeli odrębna ustawa lub ratyfikowana umowa międzynarodowa nie stanowią inaczej, przed objęciem stanowisk, o których mowa w ust. 2 i 3, przez cudzoziemca, władze kościoła lub innego związku wyznaniowego powinny się upewnić, czy minister właściwy do spraw wyznań religijnych nie wyraża wobec tego zastrzeżeń. Niezgłoszenie zastrzeżeń w terminie 60 dni od daty powiadomienia uważa się za wyrażenie zgody.
Art. 15.
W sprawach, o których mowa w art. 14, właściwym organem administracji rządowej jest:
1) odnośnie do jednostek organizacyjnych o zasięgu ogólnopolskim oraz obejmujących swoimi granicami teren przekraczający granice jednego województwa, a także stanowisk w tych jednostkach - minister właściwy do spraw wyznań religijnych,
2) w pozostałych przypadkach - wojewoda.
Art. 16.
1. Państwo współdziała z kościołami i innymi związkami wyznaniowymi w zachowaniu pokoju, kształtowaniu warunków rozwoju kraju oraz zwalczaniu patologii społecznych.
2. W celach, o których mowa w ust. 1, oraz do rozpatrywania problemów związanych z rozwojem stosunków między państwem a poszczególnymi kościołami i innymi związkami wyznaniowymi mogą być, na zasadach wzajemnego uzgodnienia, tworzone różne, w tym stałe formy współdziałania. Przepis ten nie narusza właściwości organów państwowych oraz organów kościołów i innych związków wyznaniowych.
Art. 16a.
1. Dla określenia szczegółowych zasad stosunków, o których mowa w art. 16, mogą być zawierane umowy między właściwymi rzeczowo centralnymi organami administracji rządowej a władzami poszczególnych kościołów i innych związków wyznaniowych.
2. Przepisy umowy nie mogą naruszać przepisów ogólnie obowiązującego prawa, a w szczególności zasady równouprawnienia wszystkich kościołów i innych związków wyznaniowych.
3. Podpisana umowa zostaje opublikowana w dzienniku urzędowym właściwego ministerstwa.
Art. 17.
Państwo współdziała z kościołami i innymi związkami wyznaniowymi w ochronie, konserwacji, udostępnianiu i upowszechnianiu zabytków architektury, sztuki i literatury religijnej, które stanowią integralną część dziedzictwa kultury.
Art. 18.
1. Przepisy rozdziału 2 i działu III regulują stosunek państwa tylko do tych kościołów i innych związków wyznaniowych, których sytuacja prawna i majątkowa nie jest uregulowana odrębnymi ustawami.
2. Przepisy rozdziału 2 określające uprawnienia kościołów i innych związków wyznaniowych mają jednakże zastosowanie do kościołów i innych związków wyznaniowych o ustawowo uregulowanej sytuacji wówczas, gdy odrębne ustawy określone w ust. 1 nie przewidują takich uprawnień.
Rozdział 2
Działalność kościołów i innych związków wyznaniowych
Art. 19.
1. Kościoły i inne związki wyznaniowe korzystają na zasadach równouprawnienia ze swobody pełnienia funkcji religijnych.
2. Wypełniając funkcje religijne kościoły i inne związki wyznaniowe mogą w szczególności:
1) określać doktrynę religijną, dogmaty i zasady wiary oraz liturgię,
2) organizować i publicznie sprawować kult,
3) udzielać posług religijnych, w tym osobom, o których mowa w art. 4, oraz organizować obrzędy i zgromadzenia religijne,
4) rządzić się w swoich sprawach własnym prawem, swobodnie wykonywać władzę duchowną oraz zarządzać swoimi sprawami,
5) ustanawiać, kształcić i zatrudniać duchownych,
6) realizować inwestycje sakralne i inne inwestycje kościelne,
7) nabywać, posiadać i zbywać majątek ruchomy i nieruchomy oraz zarządzać nim,
8) zbierać składki i otrzymywać darowizny, spadki i inne świadczenia od osób fizycznych i prawnych,
9) wytwarzać i nabywać przedmioty i artykuły potrzebne do celów kultu i praktyk religijnych oraz korzystać z nich,
10) nauczać religii i głosić ją, w tym za pomocą prasy, książek i innych druków oraz filmów i środków audiowizualnych,
11) korzystać ze środków masowego przekazywania,
12) prowadzić działalność oświatowo-wychowawczą,
13) tworzyć i prowadzić zakony oraz diakonaty,
14) tworzyć organizacje mające na celu działalność na rzecz formacji religijnej, kultu publicznego oraz przeciwdziałania patologiom społecznym i ich skutkom,
15) prowadzić działalność charytatywno-opiekuńczą,
16) (skreślony),
17) powoływać krajowe organizacje międzykościelne,
18) należeć do międzynarodowych organizacji wyznaniowych i międzywyznaniowych oraz utrzymywać kontakty zagraniczne w sprawach związanych z realizacją swoich funkcji.
3. Za wypełnianie funkcji religijnych, o których mowa w ust. 1, nie uznaje się oddziaływania poprzez badania i eksperymenty psychologiczne.
Art. 19a.
1. Kościoły i inne związki wyznaniowe mają prawo posiadania, zarządzania oraz zakładania i poszerzania cmentarzy grzebalnych.
2. Przepis ust. 1 nie narusza przepisów dotyczących cmentarzy i chowania zmarłych.
Art. 20.
1. Kościoły i inne związki wyznaniowe mogą nauczać religii oraz wychowywać religijnie dzieci i młodzież, zgodnie z wyborem dokonanym przez ich rodziców lub opiekunów prawnych.
2. Nauczanie religii dzieci i młodzieży jest wewnętrzną sprawą kościołów i innych związków wyznaniowych. Jest ono organizowane, zgodnie z programem ustalonym przez władze kościoła lub innego związku wyznaniowego, w punktach katechetycznych znajdujących się w kościołach, domach modlitw i innych pomieszczeniach udostępnionych na ten cel przez osobę uprawnioną do dysponowania nimi.
3. Nauczanie religii uczniów szkół publicznych i wychowanków przedszkoli publicznych może odbywać się również w szkołach i przedszkolach na zasadach określonych w odrębnej ustawie.
Art. 21.
1. Kościoły i ich związki wyznaniowe mają prawo zakładać i prowadzić szkoły i przedszkola oraz inne placówki oświatowo-wychowawcze i opiekuńczo-wychowawcze na zasadach określonych w ustawach.
2. Szkoły, przedszkola oraz inne placówki, o których mowa w ust. 1, będą dotowane przez państwo lub organy samorządu terytorialnego w przypadkach i na zasadach określonych w odrębnych ustawach.
Art. 21a.
Działalność służąca celom humanitarnym, charytatywno-opiekuńczym, naukowym i oświatowo-wychowawczym, podejmowana przez osoby prawne kościołów i innych związków wyznaniowych, jest zrównana pod względem prawnym z działalnością służącą analogicznym celom i prowadzoną przez instytucje państwowe.
Art. 22.
1. Kościoły i inne związki wyznaniowe mają prawo zakładać i prowadzić, według samodzielnie ustalonych programów, szkoły duchowne i seminaria duchowne.
2. W zakresie realizacji programu szkół ogólnokształcących i uzyskiwania świadectw dojrzałości szkoły duchowne wymienione w ust. 1 podlegają nadzorowi ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania.
3. Tworzenie i prowadzenie przez kościoły i inne związki wyznaniowe szkół wyższych, zasady udzielania im przez państwo pomocy finansowej oraz tryb i zakres uznawania stopni i tytułów naukowych nadawanych w tych szkołach regulują, na wniosek władz kościołów lub innych związków wyznaniowych, odrębne ustawy.
4. Kościoły i inne związki wyznaniowe mają prawo zakładać religijne instytuty naukowe i naukowo-dydaktyczne.
5. Status prawny wydziałów teologicznych na uniwersytetach państwowych regulują odrębne umowy pomiędzy ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego a władzami kościołów lub innych związków wyznaniowych.
Art. 23.
Zakres stosowania do nauczycieli i wychowawców oraz uczących się w szkołach, o których mowa w art. 21 oraz art. 22 ust. 3, uprawnień i świadczeń społecznych oraz nakładania obowiązków przewidzianych dla pracowników i uczniów w szkołach państwowych określa minister właściwy do spraw oświaty i wychowania, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, w porozumieniu z władzami kościołów i innych związków wyznaniowych, chyba że przepis ustawy stanowi inaczej.
Art. 24.
1. W celu realizacji działalności charytatywno-opiekuńczej kościoły i inne związki wyznaniowe mają prawo zakładać i prowadzić, na zasadach określonych w ustawach, odpowiednie instytucje, w tym zakłady dla osób potrzebujących opieki, szpitale i inne zakłady lecznicze, żłobki i schroniska dla dzieci.
2. Środki na realizację działalności charytatywno-opiekuńczej pochodzą w szczególności z:
1) ofiar pieniężnych i w naturze,
2) spadków, zapisów i darowizn krajowych i zagranicznych,
3) dochodów z imprez i zbiórek publicznych,
4) subwencji, dotacji i ofiar pochodzących od krajowych instytucji i przedsiębiorstw państwowych, społecznych, wyznaniowych i prywatnych,
5) odpłatności za usługi świadczone przez instytucje charytatywno-opiekuńcze kościołów i innych związków wyznaniowych,
6) dochodów instytucji kościołów i innych związków wyznaniowych.
Art. 25.
1. W celu realizacji swoich funkcji kościoły i inne związki wyznaniowe mają prawo wydawania prasy, książek, druków oraz zakładania i posiadania wydawnictw oraz zakładów poligraficznych, z zachowaniem obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa.
2. Kościoły i inne związki wyznaniowe mogą organizować własny kolportaż prasy lub korzystać z pośrednictwa innej sieci kolportażu.
3. Dla realizacji postanowień ust. 1 kościoły i inne związki wyznaniowe mogą otrzymywać jako darowizny z zagranicy maszyny, urządzenia, materiały poligraficzne i papier.
4. Kościoły i inne związki wyznaniowe mają prawo do emitowania w radiu i telewizji programów religijno-moralnych, społecznych i kulturalnych w sposób określony w porozumieniach między władzami danego kościoła lub innego związku wyznaniowego a jednostkami publicznej radiofonii i telewizji.
Art. 26.
1. Kościoły i inne związki wyznaniowe mają prawo organizowania i prowadzenia związanej z wypełnianiem swoich funkcji działalności kulturalnej i artystycznej.
2. Dla realizacji prawa, o którym mowa w ust. 1, kościoły i inne związki wyznaniowe mogą zakładać i prowadzić odpowiednie instytucje oraz dystrybucję i rozpowszechnianie filmów.
3. Korzystanie z praw, o których mowa w ust. 1 i 2, następuje bez obowiązku uzyskiwania zezwoleń i upoważnień, jeżeli działalność ta prowadzona jest na potrzeby realizacji zadań religijno-moralnych w sferze kultury. O podjęciu i prowadzeniu tej działalności władze kościoła lub innego związku wyznaniowego powiadamiają państwowy organ, właściwy do udzielania takich zezwoleń i upoważnień.
4. Dla realizacji postanowień ust. 1 i 2 kościoły i inne związki wyznaniowe mogą otrzymywać jako darowizny z zagranicy urządzenia i materiały.
Art. 27.
1. Działalność kościołów i innych związków wyznaniowych nie może naruszać przepisów ogólnie obowiązujących ustaw chroniących bezpieczeństwo publiczne, porządek, zdrowie lub moralność publiczną, władzę rodzicielską albo podstawowe prawa i wolności innych osób.
2. Korzystanie przez kościoły i inne związki wyznaniowe ze swobody działania odbywa się zgodnie z ogólnie obowiązującymi przepisami, chyba że ustawy stanowią inaczej.
Art. 28.
1. W sprawach majątkowych kościoły i inne związki wyznaniowe działają poprzez swoje osoby prawne.
2. Osoby prawne kościołów i innych związków wyznaniowych, ich organy, zakres kompetencji i sposób powoływania oraz reprezentacji określają statuty (prawo wewnętrzne, zwane dalej "statutami").
Art. 29.
1. W stosunku do organizacji tworzonych na podstawie art. 19 pkt 14, jeżeli nie mają osobowości prawnej, nie stosuje się Prawa o stowarzyszeniach. Natomiast przepisy ustawy o zgromadzeniach stosuje się do nich jedynie w zakresie dotyczącym zebrań na drogach i placach publicznych oraz w pomieszczeniach użyteczności publicznej.
2. Organizacje, o których mowa w ust. 1, działają w ramach osób prawnych kościołów i innych związków wyznaniowych, w których zostały powołane.
3. Władze kościołów i innych związków wyznaniowych czuwają nad zgodnością działania tych organizacji z ich celami religijnymi i moralnymi.
DZIAŁ III
Rejestrowanie kościołów i innych związków wyznaniowych
Art. 30.
Prawo wpisu do rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych, zwanego dalej "rejestrem", prowadzonego przez ministra właściwego do spraw wyznań religijnych, jest realizowane przez złożenie temu ministrowi, zwanemu dalej "organem rejestrowym", deklaracji o utworzeniu kościoła lub innego związku wyznaniowego i wniosku o wpis do rejestru.
Art. 31.
1. Prawo wniesienia wniosku, o którym mowa w art. 30, przysługuje co najmniej 100 obywatelom polskim posiadającym pełną zdolność do czynności prawnych.
2. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, wnioskodawcy składają listę zawierającą swoje imiona i nazwiska, daty urodzenia, miejsca zamieszkania, numery i cechy dokumentów tożsamości oraz składają notarialnie potwierdzone podpisy.
Art. 32.
1. Wniosek, o którym mowa w art. 30, powinien zawierać:
1) listę, o której mowa w art. 31 ust. 2,
2) informację o dotychczasowych formach życia religijnego i metodach działania kościoła lub innego związku wyznaniowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
3) informację o podstawowych celach, źródłach i zasadach doktrynalnych, obrzędach religijnych,
4) adres siedziby kościoła lub innego związku wyznaniowego, imiona i nazwiska, datę urodzenia, adres zamieszkania, numer i cechy dokumentu tożsamości osób wchodzących do kierowniczych organów wykonawczych,
5) statut.
2. Statut powinien określać w szczególności:
1) nazwę kościoła lub innego związku wyznaniowego różną od nazw innych organizacji,
2) teren działania i siedzibę władz,
3) cele działalności oraz formy i zasady ich realizacji,
4) organy, sposób ich powoływania i odwoływania, zakres kompetencji oraz tryb podejmowania decyzji,
5) źródła finansowania,
6) tryb dokonywania zmian statutu,
7) sposób reprezentowania na zewnątrz oraz zaciągania zobowiązań majątkowych,
8) sposób nabywania i utraty członkostwa oraz prawa i obowiązki członków,
9) sposób powoływania, odwoływania oraz kompetencje osób duchownych, o których mowa w art. 12 ust. 3, o ile kościół lub inny związek wyznaniowy przewiduje tworzenie takich stanowisk,
10) sposób rozwiązania kościoła lub innego związku wyznaniowego i przeznaczenie pozostałego majątku.
3. Jeżeli kościół lub inny związek wyznaniowy przewiduje tworzenie jednostek organizacyjnych, zakonów lub diakonatów mających osobowość prawną, w statucie powinny być określone ich nazwy, teren działania, siedziby, zakres uprawnień oraz zasady tworzenia, znoszenia i przekształcania tych jednostek oraz ich organy, zakres kompetencji, tryb podejmowania decyzji, sposób powoływania i odwoływania tych organów, sposób reprezentowania na zewnątrz oraz zaciągania zobowiązań majątkowych.
4. Jeżeli kościół lub inny związek wyznaniowy stanowi część organizacji o zasięgu międzynarodowym, w statucie powinny być określone zakres i formy wzajemnych stosunków.
5. Jeżeli kościół lub inny związek wyznaniowy przewiduje tworzenie jednostek organizacyjnych bez osobowości prawnej, w statucie powinny być określone nazwy, zasady tworzenia, znoszenia i przekształcania tych jednostek.
Art. 33.
1. W trakcie postępowania w sprawie wpisu do rejestru organ rejestrowy może żądać od wnioskodawców wyjaśnień treści wniosku w zakresie określonym w art. 32, a także zwracać się do odpowiednich organów państwowych o sprawdzanie prawdziwości zawartych we wniosku danych.
2. Jeżeli organ rejestrowy w trakcie postępowania w sprawie wpisu do rejestru stwierdzi braki lub uchybienia w treści wniosku, w zakresie określonym w art. 32, wyznacza dwumiesięczny termin ich uzupełnienia, a po upływie tego terminu wydaje decyzję o odmowie wpisu do rejestru.
3. Jeżeli wniosek zawiera postanowienia pozostające w sprzeczności z przepisami ustaw chroniącymi bezpieczeństwo i porządek publiczny, zdrowie, moralność publiczną, władzę rodzicielską albo podstawowe prawa i wolności innych osób, organ rejestrowy wydaje decyzję o odmowie wpisu do rejestru.
4. Decyzje, o których mowa w ust. 2 i 3, powinny być wydane w terminie 3 miesięcy od daty wszczęcia postępowania o wpis do rejestru. Od decyzji tych przysługuje prawo skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego w trybie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.
Art. 34.
1. Jeżeli nie zachodzą okoliczności wskazane w art. 33 ust. 2 i 3, organ rejestrowy wydaje, w terminie 3 miesięcy od zgłoszenia deklaracji, decyzję o wpisie do rejestru.
2. Z chwilą wpisu do rejestru kościół lub inny związek wyznaniowy uzyskuje, jako całość, osobowość prawną oraz korzysta ze wszystkich uprawnień i podlega obowiązkom określonym w ustawach.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do jednostek organizacyjnych, zakonów i diakonatów, o których mowa w art. 32 ust. 3.
4. Do kościołów i innych związków wyznaniowych wpisanych do rejestru stosuje się odpowiednio przepisy art. 14 i 15.
Art. 35.
1. Zmiany statutu kościoła lub innego związku wyznaniowego wpisanego do rejestru dokonuje się w trybie obowiązującym przy ich rejestrowaniu.
2. Organ rejestrowy może domagać się aktualizacji danych warunkujących wpis do rejestru, określonych w art. 32 ust. 1 pkt 2-5.
Art. 36.
1. Wykreśleniu z rejestru podlega:
1) kościół lub inny związek wyznaniowy, którego sytuacja prawna i majątkowa została uregulowana w odrębnej ustawie,
2) kościół lub inny związek wyznaniowy, który zawiadomił organ rejestrowy o zaprzestaniu swojej działalności,
3) kościół lub inny związek wyznaniowy, który utracił cechy warunkujące uzyskanie wpisu do rejestru; dotyczy to w szczególności kościoła lub innego związku wyznaniowego, który w ciągu 3 lat nie odpowiedział na żądanie organu rejestrowego i nie zaktualizował wpisów do rejestru w zakresie określonym w art. 32 ust. 1 pkt 4.
2. Wykreślenie z rejestru następuje na podstawie decyzji ministra właściwego do spraw wyznań religijnych.
3. W przypadku decyzji o wykreśleniu z rejestru na podstawie ust. 1 pkt 2, minister właściwy do spraw wyznań religijnych wyznacza likwidatora, stosując odpowiednio przepisy Prawa o stowarzyszeniach.
4. Przepis ust. 3 ma również zastosowanie, jeżeli zawiadomienie o zaprzestaniu działalności kościoła lub innego związku wyznaniowego nie określa likwidatora.
5. Jeżeli statut kościoła lub innego związku wyznaniowego nie stanowi inaczej, majątek pozostały po zakończeniu postępowania likwidacyjnego może być przeznaczony wyłącznie na cele charytatywno-opiekuńcze w drodze decyzji ministra właściwego do spraw wyznań religijnych.
6. Od decyzji, o których mowa w ust. 2-5, przysługuje prawo skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego w trybie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.
Art. 36a.
1. Organ rejestrowy lub prokurator może wystąpić do sądu wojewódzkiego o stwierdzenie niezgodności działania kościoła lub innego związku wyznaniowego z przepisami prawa, o których mowa w art. 27 ust. 1, lub ze statutem, o którym mowa w art. 32.
2. W razie stwierdzenia prawomocnym wyrokiem sądu, że działalność kościoła lub innego związku wyznaniowego rażąco narusza prawo lub postanowienia statutu, organ rejestrowy wykreśli z rejestru ten kościół lub inny związek wyznaniowy.
Art. 37.
Minister właściwy do spraw wyznań religijnych określa, w drodze rozporządzenia, zasady i sposób prowadzenia rejestru, dane i informacje podlegające wpisowi, sposób, formę i termin aktualizacji wpisów do rejestru, warunki udostępniania rejestru, wydawania wyciągów z rejestru oraz sposób wykreślania kościoła lub innego związku wyznaniowego z rejestru.
Art. 38.
Przepisy niniejszego działu stosuje się odpowiednio do krajowych organizacji międzykościelnych, jeżeli mają one mieć osobowość prawną. Do utworzenia takiej organizacji jest wymagana deklaracja podpisana przez władze co najmniej dwóch działających w Rzeczypospolitej Polskiej kościołów i innych związków wyznaniowych.
DZIAŁ IIIa
Regulacja spraw majątkowych niektórych kościołów
Art. 38a.
1. Tworzy się Międzykościelną Komisję Regulacyjną, zwaną dalej "Komisją", w celu ostatecznego uregulowania spraw majątkowych między Państwem a kościołami i ich osobami prawnymi, które zgłosiły roszczenia w trybie i na zasadach określonych w:
1) art. 24-26 ustawy z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 73, poz. 324 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375 i Nr 106, poz. 668),
2) art. 37 ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 97, poz. 479 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756),
3) art. 40-42 ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Chrześcijan Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 97, poz. 480 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756),
4) art. 35 ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 97, poz. 481 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756).
2. Roszczenia majątkowe wobec Państwa mogą również zgłaszać do Komisji w terminie do dnia 31 grudnia 1998 r. kościoły i inne związki wyznaniowe, nie wymienione w ust. 1, a także krajowe organizacje międzykościelne, jeżeli wskażą we wniosku, że na rzecz Skarbu Państwa przejęto własność nieruchomości lub ich części będących uprzednio własnością tych kościołów i związków wyznaniowych oraz krajowych organizacji międzykościelnych.
3. Do oceny dopuszczalności postępowania regulacyjnego w sprawach, o których mowa w ust. 2, mają odpowiednie zastosowanie przepisy ustaw wskazanych w ust. 1 pkt 1-4.
4. Jeżeli przywrócenie kościelnej osobie prawnej własności nieruchomości nie jest możliwe z uwagi na trudne do przezwyciężenia przeszkody, przyznaje się jej nieruchomość zamienną, a jeżeli nie jest to możliwe, osobie tej przyznaje się odszkodowanie ustalone według przepisów o wywłaszczeniu nieruchomości.
5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, z mienia których państwowych jednostek organizacyjnych lub gmin może być wyłączona nieruchomość zamienna lub na którą państwową jednostkę organizacyjną może być nałożony obowiązek zapłaty odszkodowania.
Art. 38b.
1. Przedmiotem postępowania regulacyjnego może być również nieodpłatne przekazanie na własność nieruchomości lub ich części, które były własnością kościelnych osób prawnych działających do 1945 r. na Ziemiach Zachodnich i Północnych, w celu przywrócenia w nich sprawowania kultu religijnego, działalności oświatowo-wychowawczej, charytatywno-opiekuńczej i opiekuńczo-wychowawczej.
2. W razie niemożności dokonania regulacji, o której mowa w ust. 1, postępowanie ulega umorzeniu.
Art. 38c.
Majątek nieruchomy, przekazany na własność gminie w trybie ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, Nr 43, poz. 253 i Nr 92, poz. 541, z 1991 r. Nr 34, poz. 151, z 1992 r. Nr 6, poz. 20, z 1993 r. Nr 40, poz. 180, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 65, poz. 285, z 1996 r. Nr 23, poz. 102 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43), podlega postępowaniu, o którym mowa w art. 38a i 38b.
Art. 38d.
1. Liczebność Komisji, szczegółowy tryb postępowania regulacyjnego oraz wynagrodzenie dla członków Komisji i personelu pomocniczego określa, w drodze zarządzenia, minister właściwy do spraw wyznań religijnych w porozumieniu z władzami kościołów, o których mowa w art. 38a ust. 1 pkt 1-4.
2. Komisja rozpatruje sprawy w zespołach orzekających, w skład których wchodzi po dwóch członków wyznaczonych przez ministra właściwego do spraw wyznań religijnych i władze kościoła lub związku wyznaniowego, którego wniosek dotyczy.
3. Postępowanie regulacyjne wszczyna się z chwilą złożenia wniosku w Komisji. Zespół orzekający po otrzymaniu wniosku o wszczęcie postępowania regulacyjnego bada, czy jest ono dopuszczalne, a wniosek niedopuszczalny odrzuca.
4. Postępowania sądowe lub administracyjne dotyczące nieruchomości, w stosunku do których wszczęto postępowanie regulacyjne, ulegają zawieszeniu, a sądy i organy prowadzące postępowania administracyjne przekazują ich akta do Komisji.
5. Uczestnikami postępowania regulacyjnego są, oprócz wnioskodawcy, wszystkie zainteresowane jednostki państwowe, samorządowe i kościelne.
6. Uczestnicy postępowania regulacyjnego mogą zawrzeć ugodę przed zespołem orzekającym. Jeżeli ugoda nie zostanie zawarta, zespół orzekający wydaje orzeczenie.
7. Regulacja nie może naruszać praw nabytych przez niepaństwowe osoby trzecie, a w szczególności przez inne kościoły i związki wyznaniowe oraz rolników indywidualnych.
8. Ugody zawarte przed zespołem orzekającym, jak i orzeczenia uwzględniające wniosek, powinny określać:
1) stan prawny nieruchomości,
2) związane z tym stanem obowiązki uczestników postępowania, a w szczególności obowiązek wydania nieruchomości w wyznaczonym terminie, jeżeli nie znajduje się ona we władaniu wnioskodawcy,
3) w razie przyznania odszkodowania, obowiązek i termin zapłaty należnej z tego tytułu kwoty.
9. Od orzeczenia zespołu orzekającego nie przysługuje odwołanie.
Art. 38e.
1. Ugody i orzeczenia mają moc sądowych tytułów egzekucyjnych.
2. Ugody i orzeczenia stanowią podstawę do dokonywania wpisów w księgach wieczystych i w ewidencji gruntów.
Art. 38f.
1. Postępowanie regulacyjne jest wolne od opłat.
2. Nabycie własności nieruchomości lub ich części na podstawie ugody lub orzeczenia jest wolne od podatków i opłat z tym związanych, a wynikające z tego wpisy do ksiąg wieczystych i ich zakładanie są wolne od opłat.
Art. 38g.
1. Jeżeli zespół orzekający nie uzgodni orzeczenia, zawiadamia o tym pisemnie uczestników postępowania regulacyjnego.
2. Uczestnicy postępowania regulacyjnego mogą, w terminie sześciu miesięcy od otrzymania zawiadomienia, wystąpić o podjęcie zawieszonego postępowania sądowego lub administracyjnego, a jeżeli nie było ono wszczęte - wystąpić na drogę sądową pod rygorem wygaśnięcia roszczenia. Przy rozpoznawaniu sprawy sąd stosuje zasady określone w art. 38a i 38b.
DZIAŁ IV
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 39.
1. Zachowują moc przepisy statutów kościołów i innych związków wyznaniowych, o ile nie pozostają w sprzeczności z przepisami niniejszej ustawy.
2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych do ustawy pozostają w mocy przepisy dotychczasowe.
Art. 40.
Stosunki Państwa z kościołami i innymi związkami wyznaniowymi działającymi na podstawie wpisu do rejestru mogą być regulowane w drodze odrębnej ustawy.
Art. 41.
Kościoły i inne związki wyznaniowe działające w dniu wejścia w życie ustawy jako stowarzyszenia zwykłe mogą nabyć osobowość prawną, jeżeli spełnią wymagania określone w art. 30-32.
Art. 42.
1. Osoby należące do kościołów i innych związków wyznaniowych, których święta religijne nie są dniami ustawowo wolnymi od pracy, mogą na własną prośbę uzyskać zwolnienie od pracy lub nauki na czas niezbędny do obchodzenia tych świąt, zgodnie z wymogami wyznawanej przez siebie religii.
2. Osoby niepełnoletnie mogą korzystać z prawa określonego w ust. 1 na wniosek swych rodziców bądź opiekunów prawnych.
3. Zwolnienie od pracy, o którym mowa w ust. 1 i 2, może być udzielone pod warunkiem odpracowania czasu zwolnienia, bez prawa do dodatkowego wynagrodzenia za pracę w dni ustawowo wolne od pracy lub pracę w godzinach nadliczbowych.
4. Minister właściwy do spraw pracy oraz minister właściwy do spraw oświaty i wychowania, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wyznań religijnych, w drodze rozporządzenia, określają szczegółowe zasady udzielania zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 2.
Art. 43.
W ustawie z dnia 15 lipca 1961 r. o rozwoju systemu oświaty i wychowania (Dz. U. Nr 32, poz. 160, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1972 r. Nr 16, poz. 114, z 1975 r. Nr 45, poz. 234 i z 1984 r. Nr 49, poz. 253) w art. 1 akapity drugi i trzeci otrzymują brzmienie:
"Zmierza ono do tego, aby uczniom i wychowankom zapewnić wiedzę o przyrodzie i życiu społecznym, o dziejach oraz kulturze narodu i ludzkości, aby zapewnić kwalifikacje do pracy zawodowej.
Szkoły i inne placówki oświatowo-wychowawcze wychowują w duchu zasad współżycia społecznego, w duchu umiłowania Ojczyzny, pokoju, wolności, sprawiedliwości społecznej i braterstwa z ludźmi wszystkich krajów, uczą zamiłowania i szacunku dla skutecznej pracy, poszanowania mienia narodowego, przygotowują do czynnego udziału w rozwoju kraju, jego gospodarki i kultury."
Art. 44.
W ustawie z dnia 19 kwietnia 1968 r. o bibliotekach (Dz. U. Nr 12, poz. 63 i z 1984 r. Nr 26, poz. 129) w art. 34 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Obowiązkom określonym w ust. 1 i 2 nie podlegają biblioteki i zbiory materiałów bibliotecznych należące do kościołów i innych związków wyznaniowych oraz ich osób prawnych, które o podjęciu publicznego udostępnienia zbiorów powiadamiają organ określony w ust. 1."
Art. 45.
Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
©A.Ç
Legge del 17 maggio 1989, n. 155 con le successive modificazioni
GARANZIE DELLA LIBERTA DI COSCIENZA E DI CONFESSIONE
Il Parlamento della Repubblica Polacca, - in attuazione di quanto stabilito dalla Costituzione della Repubblica Polacca sulla libertà di coscienza e di confessione,
- in riferimento al lodevole permanente rispetto e continuazione della tradizione di tolleranza e di libertà religiosa nonché di conferma a della collaborazione dei Polacchi delle diverse confessioni e concezioni del mondo per lo sviluppo e il benessere della Patria,
- riconoscendo il contributo storico delle Chiese e delle altre confessioni religiose per lo sviluppo della cultura nazionale e la diffusione e il rafforzamento dei fondamentali valori morali, - in conformità con i principi contenuti nella Dichiarazione universale dei diritti dell'uomo, nel Patto internazionale sui diritti civili e politici, nell' Atti Finale della Conferenza sulla Sicurezza e la Cooperazione in Europa e nella Dichiarazione delle Nazioni Unite sull'eliminazione di tutte le forme di intolleranza e di discriminazione fondate sulla religione o la convinzione
- confermando le condizioni per la attiva e paritaria partecipazione dei cittadini nella vita pubblica e sociale, senza riguardo al loro rapporto con la religione, stabilisce quanto segue:
PARTE PRIMA
LA LIBERTA’ DI COSCIENZA E DI CONFESSIONE
a.1.1. La Repubblica Polacca assicura a tutti i città libertà
1° libertà di coscienza e di confessione.
2. La libertà di coscienza e di confessione comprende là. libertà di scelta della religione o convinzione e la loro manifestazione in forma individuale e collettiva, privata e pubblica.
3. I cittadini credenti di tutte le confessioni e i non credenti hanno gli stessi diritti nella vita statale, politica, economica sociale e culturale.
a.2. Avvalendosi della libertà di coscienza e di confessione i cittadini possono in particolare:
1) fondare comunità religiose, in seguito denominate "Chiese e altreconfessioni religiose", costituite al fine di professare e diffondere una fede religiosa, aventi una propria organizzazione, dottrina e funzioni di culto,
2) in conformità con i principi della propria confessione partecipare a cerimonie e funzioni religiose, adempiere agli obblighi religiosi e santificare le feste religiose, 2 a) appartenere o non appartenere a Chiese e ad altre confessioni religiose
3) predicare la propria religione o convinzione,
4) educare i bambini secondo le proprie convinzioni in materia religiosa,
5) osservare il silenzio sulla propria religione o convinzione,
6) mantenere contatti con i correligionari, partecipare con essi ai lavori delle organizzazioni religiose a livello internazionale,
7) utilizzare i mezzi di informazione in materia di religione,
8) produrre e acquistare oggetti necessari ai fini del culto e della pratica religiosa come pure utilizzarli,
9) produrre, acquistare e possedere articoli necessari per l'osservanza delle regole religiose,
10) scegliere lo stato ecclesiastico o religioso,
11) associarsi in organizzazioni laiche al fine di adempiere ai doveri derivanti dalla religione professata o dalla convinzione in materia religiosa,
12) ricevere sepoltura in conformità con i principi confessionali religiosi o con le convinzioni in materia religiosa.
a.3. I. La manifestazione in forma individuale o collettiva della propria religione o convinzione può essere soggetta soltanto alle limitazioni stabilite per legge, necessarie per la difesa della sicurezza e dell'ordine pubblico, della salute e morale pubblica o dei fondamentali diritti e libertà delle altre persone.
2. Il godimento della libertà di coscienza e di confessione non può l'esenzione dal compimento dei doveri pubblici posti dalla legge.
3. In relazione alla convinzione religiosa o ai principi morali professati i cittadini possono presentare una loro indicazione per il servizio sostitutivo sulla base dei principi e con le modalità stabilite dalla legge circa i doveri generali della difesa della Repubblica Polacca. L'esercizio di questo diritto richiede il deposito di una dichiarazione in materia di convinzioni religiose o dei principi morali professati.
a.4.1. Il diritto di cui all'a.2, p. 2 e il diritto al possesso e all'uso degli oggetti necessari all'esercizio dei culto e delle pratiche religiose compete ugualmente alle persone:
1) che compiono il servizio militare o il servizio generale nella protezione civile,
2) che si trovano nelle istituzioni del servizio sanitario e di protezione sociale, anche dei bambini e dei giovani nelle colonie nazionali e nei campi organizzati dalle istituzioni statali,
3) che si trovano negli istituti di pena, di correzione e di educazione e nel carcere preventivo, nei centri di riadattamento sociale e negli ospizi per i minori.
2. Le modalità di attuazione delle autorizzazioni previsto al par. 1sono regolate da leggi distinte e da disposizioni emanate su tali basi.
a.5. I cittadini hanno il diritto alle libere prestazioni nelle materie competenza delle Chiese e delle altre confessioni religiose e d delle istituzioni aritativo-assistenziali
a.6.1. Nessuno può essere in alcun modo discriminato e favorito a causa della religione o convinzione in materia religiosa.
2. Non è consentito costringere i cittadini a non partecipare alle cerimonie o funzioni religiose come pure a parteciparvi
2a.7. l. Gli stranieri residenti nel territorio della Repubblica Polacca godono della libertà di coscienza e di confessione allo stesso modo dei i cittadini polacchi
2. La disposizione di cui al par. 1 si applica opportunamente agli apolidi.
PARTE SECONDA
I RAPPORTI DELLO STATO CON LE CHIESE E LE ALTRE CONFESSIONI
Capitolo I
Disposizioni generali
a.8. Le Chiese e le altre confessioni religiose operano nell’ambito dell'ordinamento costituzionale della Repubblica Polacca: la loro situazione giuridica e patrimoniale è regolata da specifiche leggi.
a.9. 1. Nella Repubblica Polacca i rapporti dello Stato con tutte le Chiese, e, con le altre confessioni religiose si fondano sul rispetto della libertà di coscienza e di confessione.
2. Le garanzie della libertà di coscienza e di confessione nei rapporti dello Stato con le altre confessioni religiose sono:,
1) la separazione delle Chiese e delle altre è confessioni religiose dallo Stato,
2) la libertà per le Chiese e le altre confessioni religiose di compiere le funzioni religiose,
3) l'uguaglianza di tutte le Chiese e le altre confessioni religiose senza riguardo alla forma di regolamentazione della loro situazione giuridica.
a.10. 1. La Repubblica Polacca è uno stato laico, neutrale nelle questioni relative alla religione o alla convinzione.
2. Lo Stato e le istituzioni statali non sostengono e non finanziano le Chiese e le altre confessioni religiose. Le deroghe a tale principio sono regolate dalla legge o da disposizioni emanate su tale base.
a. 11. l. Le Chiese e le altre confessioni religiose sono indipendenti dallo Stato nel compimento delle loro funzioni religiose.
2. Le Chiese e le altre confessioni religiose come pure la loro attività sono sottoposte alla tutela giuridica, nei limiti stabiliti dalle leggi.
3. Le Chiese e le altre confessioni religiose possono presentare istanze al Tribunale costituzionale sulla base e con le modalità stabilite dalle disposizioni sul Tribunale costituzionale.
a. 12. l. Gli ecclesiastici e i religiosi delle Chiese e delle altre confessioni religiose, nominati secondo le norme del diritto interno della Chiesa o di una confessione religiosa, godono dei diritti e sono soggetti agli obblighi allo stesso,modo degli altri cittadini in tutti i campi della vita statale, politica, economica, sociale e culturale. Nel quadro delle norme di legge vigenti essi sono esenti dagli obblighi che risultano di impossibile conciliazione con l'adempimento delle funzioni ecclesiastiche o religiose.
2. Le persone, di cui al par. 1, hanno il diritto di portare l'abito ecclesiastico. 3. Le autorizzazioni e gli obblighi degli ecclesiastici, in armonia con il diritto statale, sono regolati da una legge speciale.
a. 13.1. I beni e gli introiti delle Chiese e delle altre confessioni religiose sono soggetti alle disposizioni generali fiscali vigenti con le eccezioni stabilite nei paragrafi seguenti.
2. Le persone giuridiche delle Chiese e delle altre confessioni religiose sono esenti dalle imposte sugli introiti a seguito della loro attività non economica. In tale ambito le suddette persone non hanno l'obbligo di produrre la documentazione richiesta dalle norme fiscali.
3. (abrogato).
4. (abrogato).
5. 1 redditi da attività economica delle persone giuridiche delle Chiese e delle altre confessioni religiose come pure delle società, dì cui sono parte esclusivamente tali persone, sono esenti da imposte nella parte in cui sono stati destinati nell'anno fiscale o nell'anno successivo a fini di culto, di istruzione /educazione, di scienza, di cultura, di attività caritativo-assistenziali, di centri di catechismo, di conservazione di monumenti e di investimenti sacri o ecclesiastici, dei quali costituiscono oggetto i centri di catechismo e le istituzioni caritativo-assistenziali, nonché il restauro di quegli edifici.
6. Le persone giuridiche delle Chiese e delle altre confessioni religiose sono esenti dalle imposte e dagli oneri sui fondi comunali e sui fondi cittadini, sugli immobili o sulle loro parti, che costituiscono proprietà di quelle persone o in loro uso non sulla base di altro titolo giuridico a fini non di abitazione, con l'eccezione della parte occupata per lo svolgimento di attività economica.
7. Sono esenti da dazi doganali gli invii dall'estero alle persone giuridiche delle Chiese e delle altre confessioni religiose di doni: destinati a fini dì culto, caritativo-assistenziali e di istruzione/educazione con l'eccezione delle imposte di produzione e di quelle sulle automobili personali. macchinari, attrezzature tipografici e carta.
a. 14. 1. Qualora una distinta legge o un accordo internale ratificato non stabiliscano diversamente, le autorità della Chiesa o di un'altra confessione religiosa comunicano al competente organo dell'amministrazione governativa la costituzione, il mutamento di nome, di sede, di confini, l'unione, la divisione o l'estinzione di diocesi (distretti e unità organizzative similari) come pure delle parrocchie (assemblee, comunità e unità organizzative similari).
2. Qualora una distinta legge o un accordo internazionale ratificato non stabiliscano diversamente, le autorità della Chiesa o di un’altra confessione religiosa comunicano nel termine di 30 giorni al competente organo dell'amministrazione governativa il mutamento di norme, sede e la nomina e la revoca delle persone responsabili dell'organo esecutivo, comunicando i loro nomi e cognomi, cittadinanza e luogo di residenza.
3. La disposizione del par. 2 sì applica opportunamente alle unità organizzative di cui al par. l. 4. Qualora una distinta legge o un accordo internazionale ratificato stabiliscano diversamente, per la nomina di uno straniero all'ufficio par. 2 e 3, le autorità della Chiesa o di un'altra confessione religiosa devono accertarsi se il Ministro dell'Interno e dell'Amministrazione non esprima riserve nei suoi confronti. Qualora le riserve non siano espresse nel termine di 60 giorni dalla data della comunicazione, si riterrà che vi sia accordo.
a.15. Per le questioni di cui all'a.14, competente organo dell’amministrazione statale.
1) riguardo alle unità organizzative che operano nell'ambito del Paese o che ricomprendono i suoi confini o che superano i confini di un voivodato, nonché l'ufficio relativo a tali unità, il Ministro dell'Interno e dell'Amministrazione,
2) negli altri casi, il Voivoda.
a.16.1. Lo Stato collabora con le Chiese e le altre confessioni religiose per la conservazione della pace, la formazione di condizioni di sviluppo del Paese nonché per la lotta ai mali sociali.
2. Per i fini di cui al par. 1, come pure per l'esame dei problemi legati allo sviluppo delle relazioni fra lo Stato e le Chiese e le altre confessioni religiose sulla base di un reciproco accordo, possono essere costituite diverse e stabili forme di collaborazione. Tale disposizione non pregiudica le competenze degli organi statali e degli organi delle Chiese e delle altre confessioni religiose.
a.16 a.1. Per la definizione di particolari principi dei rapporti, di cui all'art. 16, possono essere conclusi accordi fra i competenti organi centrali dell’amministrazione governativa e le rispettive autorità delle Chiese e delle altre confessioni religiose.
2.Le clausole dell'accordo non possono essere in contrasto con le norme generali vigenti e in particolare con il principio di uguaglianza di tutte le Chiese e delle altre confessioni religiose.
3. Gli accordi sottoscritti sono pubblicati nel Giornale degli Uffici del competente Ministero.
a.17. Lo Stato collabora con le Chiese e le altre confessioni religiose per la difesa, la conservazione, il godimento e la diffusione dei beni architettonici, artistici, letterari religiosi, che formano parte integrante del retaggio culturale.
a.18.1. Le disposizioni dei cap. 2 e della parte III regolano i rapporti dello stato soltanto con quelle Chiese ed altre confessioni religiose la cui situazione giuridica e patrimoniale non è regolata da distinte leggi.
2. Le disposizioni del cap. 2 che definiscono i diritti delle Chiese e delle confessioni religiose si applicano unicamente alle Chiese e alle altre confessioni religiose per la regolamentazione della situazione prevista e per il tempo in cui distinte leggi previste al par. 1 non disporranno su tali diritti. Capitolo II Attività delle Chiese e delle altre confessioni religiose
a.19.1. Le Chiese e le altre confessioni religiose, in forza dei principi di uguaglianza dei diritti e dei doveri godono della libertà di compiere le funzioni religiose. 2. Nel compimento delle funzioni religiose le Chiese e le altre confessioni religiose possono in particolare:
1) definire la dottrina religiosa, i dogmi e i principi della fede e della liturgia,
2) organizzare ed esercitare in pubblico il culto,
3) svolgere i servizi religiosi per le persone di cui all'a.4, nonché organizzare cerimonie e riunioni religiose,
4) autogovernarsi con proprie norme, esercitare liberamente la giurisdizione ecclesiastica e amministrare i propri affari
5) istituire, istruire e impiegare il clero,
6) realizzare investimenti sacri e altri investimenti ecclesiastici,
7) acquistare, possedere e alienare beni mobili e immobili e amministrarli,
8) raccogliere contributi e ricevere, donazioni, da persone fisiche e giuridiche,
9) fabbricare e acquistare oggetti e articoli necessari ai fini del culto e della pratica religiosa e utilizzarli
10) insegnare la religione e propagarla con l’ ausilio della stampa, dei libri e altre pubblicazioni, come pure dei films e dei mezzi audiovisivi,
11) utilizzare i mezzi di comunicazione di massa
12) dirigere attività di istruzione/educazione,
13) costituire e guidare ordini religiosi e diaconati
14) costituire organizzazioni aventi come fine 1'attività nel settore della formazione religiosa, del culto pubblico e della lotta ai mali sociali e ai loro effetti, 15) dirigere l'attività caritativo-assistenziale,
16) (abrogato)
17) aderire ad organizzazioni nazionali inter-ecclesiastiche
18) appartenere ad organizzazioni confessionali internazionale e interconfessionali, nonché mantenere contatti all'estero per questioni collegate al compimento delle proprie funzioni.
3. Per il compimento delle funzioni religiose, di cui al par. 1 non sono riconosciute attività di ricerca e gli esperimenti psicologici.
a. 19 a. l. Le Chiese e le altre confessioni religiose hanno il diritto di possedere, disporre, creare ed ampliare cimiteri.
2. La disposizione di cui al par. 1 non contrasta con le norme concernenti i cimiteri e i luoghi di sepoltura.
a.20.1. Le Chiese e le altre confessioni religiose possono insegnare la religione ed educare religiosamente i fanciulli e i giovani in accordo con le scelte compiute dai loro genitori o tutori legali
2. L'insegnamento della religione ai fanciulli e ai giovani è una questione interna delle Chiese e delle altre confessioni religiose E' organizzato da esse, in accordo con i programmi stabiliti dalle autorità della Chiesa o confessione religiosa, nei centri di catechismo posti nelle chiese case di preghiera e altri locali adattati a tal fine dalla persona autorizzata a disporne.
3. L'insegnamento della religione agli studenti delle scuole pubbliche e, agli alunni delle scuole materne pubbliche può svolgersi anche nelle scuole e negli asili sulla base di principi stabiliti in una legge particolare.
a.21.1. Le Chiese e le altre confessioni religiose hanno il diritto di fondare e dirigere scuole, asili e altri istituti di istruzione/educazione sulla base dei principi stabiliti dalle leggi.
2. Le scuole, gli asili e gli altri istituti, di cui al par. 1, saranno finanziati dallo Stato o dall'organo di governo locale nei casi e sulla base di principi stabiliti dalle leggi.
a. 21.a. L’attività di servizio a fini umanitari, caritativo-assistenziali, scientifici,e culturali-educativi svolta da persone giuridiche delle Chiese e delle altre confessioni religiose è equiparata agli effetti giuridici all'attività di servizio svolta e diretta da istituzioni statali per analoghi fini.
a.22.1. Le Chiese e le altre confessioni religiose hanno il diritto di fondare e dirigere, secondo programmi stabiliti autonomamente, scuole e seminari ecclesiastici.
2. Per quanto concerne la realizzazione dei programmi delle scuole primarie e per la licenza liceale le scuole ecclesiastiche di cui al par. 1 sono soggette al controllo del Ministro dell'Educazione Nazionale.
3. La fondazione e la direzione di scuole superiori da parte delle Chiese, delle altre confessioni religiose, i principi per la concessione ad esse da parte dello Stato del sostegno finanziario nonché le modalità e la sfera del riconoscimento dei gradi e dei titoli scientifici rilasciati da tali scuole sono regolati, su richiesta delle autorità ecclesiastiche, da una legge speciale.
4. Le Chiese e le altre confessioni religiose hanno il diritto di fondare istituti religiosi scientifici e didattico-scientifici.
5. Lo stato giuridico delle facoltà teologiche nelle università statali è regolato da accordi particolari fra il Ministro dell'Educazione Nazionale e le autorità delle Chiese e delle altre confessioni religiose.
a.23. L'ambito di applicazione agli insegnanti e agli educatori nonché agli alunni delle scuole, di cui all'a.21 e all'a.22 par. 3, dei diritti e delle prestazioni sociali e di imposizione degli obblighi previsti per i lavoratori e per gli alunni delle scuole elementari è stabilito dal Ministro dell'Educazione Nazionale d'intesa con le autorità delle Chiese e delle altre confessioni religiose salvo che una disposizione di legge non stabilisca diversamente.
a.24. 1. Al fine della realizzazione dell'attività caritativo-assistenziale le Chiese e le altre confessioni religiose hanno il diritto di fondare e dirigere, sulla base di principi stabiliti dalle leggi, appositi istituti e istituzioni per le persone bisognose di assistenza, ospedali e altri istituti di cura asili e ospizi per bambini. 2. I mezzi per la realizzazione dell'attività caritativo-assistenziale vengono in particolare:
1) dalle offerte in denaro e in natura,
2) da eredità, lasciti e donazioni all'interno e all' estero
3) da proventi di manifestazioni e raccolte pubbliche,
4) da sovvenzioni, donazioni e offerte provenienti da istituzioni nazionali e aziende statali, sociali, confessionali e private,
5) da compensi per prestazioni svolte da istituzioni ecclesiastiche caritativo-assistenziali delle Chiese e delle altre confessioni religiose
6) da proventi di istituzioni delle Chiese e delle altre confessioni religiose
a.25. l. Al fine della realizzazione delle proprie funzioni religiose, le Chiese e le altre confessioni religiose hanno il diritto di pubblicare giornali libri e altre stampe, nonché di fondare e possedere case editrici e istituti tipografici nel rispetto delle norme vigenti in materia.
2. Le Chiese e le altre confessioni religiose possono organizzare proprie distribuzioni di stampe e valersi di altre reti di distribuzione.
3. Per la realizzazione di quanto previsto al par. 1, le Chiese e le altre confessioni religiose possono ricevere come donazioni, dall'estero macchinari, attrezzature, materiali tipografici e carta.
4. Le Chiese e le altre confessioni religiose hanno il diritto all'emissione per radio e televisione di programmi religioso-morali, sociali e culturali, con modalità stabilite d'intesa fra le autorità della Chiesa o confessione religiosa interessata e le strutture pubbliche radiofoniche e televisive.
a. 26. l. Le Chiese e le altre confessioni religiose hanno il diritto di organizzare e dirigere attività culturali e artistiche collegate con i loro compiti religiosi.
2. Per l'attuazione del diritto di cui al par. 1, le Chiese e le altre confessioni religiose possono fondare e dirigere apposite, istituzioni come pure sistemi di distribuzione e di diffusione di films.
3. L'esercizio dei diritti, di cui ai par. 1 e 2, ha luogo senza l'obbligo di ottenere autorizzazioni e permessi, qualora tale attività sia diretta all'esigenza di soluzione dei problemi religioso-morali nell’ambito culturale. Per l'organizzazione e la direzione di tali attività, l'autorità della Chiesa o di un'altra confessione religiosa informa gli organi dello Stato competenti, al rilascio delle suddette autorizzazioni e permessi.
4. Per la realizzazione di quanto stabilito ai par. 1 e 2, le Chiese e le altre tre confessioni religiose possono ricevere come donazioni dall'estero attrezzature e materiali.
a.27.1.L'attività delle Chiese e delle altre confessioni religiose non può contrastare con le norme di legge generali vigenti poste a protezione della sicurezza pubblica, dell'ordine pubblico, della salute e della morale pubblica, dell'autorità dei genitori o dei fondamentali diritti e libertà di altre persone.
2. L’esercizio da parte delle Chiese e delle altre confessioni religiose delle libertà di attività si svolge in accordo con le norme generalmente vigenti, salvo che una legge non stabilisca diversamente.
a.28.1. Nelle questioni patrimoniali le Chiese e le altre confessioni religiose agiscono attraverso le proprie persone giuridiche.
2. Le persone giuridiche delle Chiese e delle altre confessioni religiose i loro organi, l'ambito di competenza e le modalità di costituzione e della rappresentanza sono stabiliti dagli statuti (diritto interno, in seguito chiamati "statuti").
a.29. l. In relazione alle organizzazioni costituite sulla base dell'a. 19 p. 14, qualora esse non abbiano personalità giuridica, non si applica la legge sulle associazioni. Al contrario, le norme della legge sulle riunioni si applicano, ad esse, unicamente per quanto concerne le riunioni che hanno luogo nelle strade e nelle piazze pubbliche e nei locali di utilità pubblica.
2 Le organizzazioni di cui al par. 1 agiscono all'interno delle persone giuridiche delle Chiese e delle altre confessioni religiose in cui sono sorte.
3. Le autorità delle Chiese e delle altre confessioni religiose vigilano sulla conformità dell'attività ditali organizzazioni coni loro fini religiosi e morali.
PARTE TERZA
Fondazione di Chiese e di altre confessioni religiose
a.30. Il diritto di iscrizione nel registro delle Chiese e delle altre confessioni religiose, in seguito denominato "registro", regolato dal Ministro dell'Interno e dell'Amministrazione, si attua con il deposito presso tale Ministro in seguito denominato "organo di registrazione", della dichiarazione di fondazione della Chiesa o di altra confessione religiosa e la richiesta di iscrizione nel registro.
a.31.1. Il diritto di depositare la richiesta, di cui all'a.30, spetta a non meno di 100 cittadini polacchi in possesso della piena capacità giuridica.
2. Nella richiesta, di cui al par. 1, i richiedenti presentano un elenco contenente il loro nome e cognome, la data di nascita, il luogo di residenza, il numero e il tipo di documenti di identità e presentano le firme autenticate dal notaio.
a.32.1. La richiesta di cui all'a. 30 deve contenere: 1) un elenco di cui all'a. 31, par. 2
2) informazioni sulle forme fondamentali di vita religiosa e sui metodi di attività della Chiesa o di altra confessione religiosa nel territorio della Repubblica Polacca,
3) informazioni sui fini fondamentali, le fonti e i principi dottrinali, i riti religiosi,
4) l'indirizzo della sede della Chiesa o confessione religiosa, i nomi e cognomi, date di nascita, indirizzo di abitazione, numero e tipo del documento delle persone chiamate alla direzione degli organi esecutivi
5) lo statuto.
2. Lo statuto deve indicare in particolare:
1) la denominazione della Chiesa o confessione religiosa diversa dalle denominazioni di altre organizzazioni,
2) l'ambito di attività e la sede dell'autorità,
3) i fini dell'attività nonché le forme e i principi per la loro realizzazione,
4) gli organi, il modo della loro costituzione e rimozione, l'ambito della competenza e la modalità per l'assunzione delle decisioni,
5) le fonti di finanziamento,
6) le modalità per compiere i mutamenti di statuto,
7) le modalità di rappresentanza esterna e di adempimento delle obbligazioni patrimoniali,
8) le modalità di acquisto e di perdita della qualifica e doveri dei soci
9) le modalità di investitura, di rimozione di competenza delle persone ecclesiastiche, di cui all'a. 12, par. 3 della, e la previsione da parte della Chiesa o di altra confessione religiosa della creazione di tali posti
10) le modalità per lo scioglimento della Chiesa o confessione religiosa e la destinazione dei beni.
3. Qualora la Chiesa o un'altra confessione religiosa preveda la fondazione di unità organizzative, ordini religiosi o diaconati aventi personalità giuridica, nello statuto deve essere indicata la denominazione, l' ambito di attività, la sede, nonché i principi per la fondazione e le trasformazioni di tali unità, i loro organi, le modalità per la nomina e la revoca di tali organi, l’ambito delle competenze, le modalità per l'assunzione delle decisioni, le modalità di rappresentanza esterna e di adempimento delle obbligazioni patrimoniali.
4. Qualora la Chiesa o altra confessione religiosa costituisca parte di un'organizzazione a livello internazionale, nello statuto deve essere indicato l'ambito e la forma dei reciproci rapporti.
5. Qualora la Chiesa o altra confessione religiosa prevedano la costituzione di unità organizzative senza personalità giuridica, nello statuto deve essere indicata la denominazione e i principi per la costituzione, cessazione e trasformazione di tali unità.
a.33.1. Nella procedura relativa alla iscrizione nel registro, l'organo di registrazione può richiedere ai proponenti chiarimenti sul contenuto della domanda per le questioni di cui all'a. 32, come pure ai competenti organi statali una verifica della veridicità dei dati contenuti nella domanda.
2.Qualora l'organo di registrazione durante la procedura relativa all'iscrizione nel registro constati lacune o errori nei contenuti della domanda, per le questioni di cui all'a. 32 accerta nel termine di due mesi quanto va integrato e, decorso tale termine, emana una decisione sul rifiuto dell'iscrizione nel registro.
3. Se la proposta conclude con una decisione secondo cui permane un contrasto con disposizioni di legge a tutela della sicurezza e dell'ordine pubblico della salute, della morale pubblica, dell'autorità dei genitori o dei diritti e libertà fondamentali delle persone, l'organo di registrazione emana una decisione di rifiuto di iscrizione nel registro.
4. La decisione, di cui ai par. 2 e 3, deve essere emanata nel termine di tre mesi dalla data di inizio della procedura per l'iscrizione nel registro. Contro tale decisione sì ha diritto di ricorso al Tribunale Supremo Amministrativo ai sensi delle norme del codice di procedura amministrativa.
a.34.1. Qualora non ricorrano le circostanze indicate nell'a. 33, par. 2 e 3, l’organo competente per la registrazione emana, entro tre mesi dalla presentazione della dichiarazione, la decisione di iscrizione nel registro.
2. Dal momento dell'iscrizione nel registro la Chiesa o un'altra confessione religiosa ottiene, nel suo complesso, la personalità giuridica e gode di tutti i diritti ed è soggetta agli obblighi previsti dalle leggi.
3. La disposizione del par. 2 si applica convenientemente alle unità organizzative, ordini religiosi e diaconati, di cui all'a. 32 par. 3. 4. Alle Chiese e alle altre confessioni religiose iscritte nel registro si applicano convenientemente le disposizioni degli a. 14 e 15.
a.35.1. I mutamenti dello statuto della Chiesa o altra confessione religiosa iscritta nel registro avvengono nei modi previsti al momento della loro registrazione. 2. L'organo di registrazione può chiedere l'attuazione delle condizioni iscritte nel registro, stabilite all'a. 32, par. 1, p. 2-5.
a.36.1. E’ soggetta alla cancellazione dal registro:
1) la Chiesa o altra confessione religiosa la cui situazione giuridica e patrimonialeiale risulta regolata da leggi speciali,
2) la Chiesa o altra confessione religiosa di cui l'organo di registrazione ha dato notizia della cessazione della sua attività,
3) la Chiesa o altra confessione religiosa che ha perduto la qualifica che aveva consentito di ottenere l'iscrizione nel registro; ciò riguarda in particolare la Chiesa o altra confessione religiosa che nell'arco di tre anni ha risposto alle richieste dell'organo di registrazione e non ha adempiuto all'iscrizione nel registro nei termini stabiliti nell’a.32 par. 1, p.4.
2. La cancellazione dal registro avviene sulla base, di una decisione del Ministro dell'Interno e dell'Amministrazione.
3. Nel caso di deliberazione di cancellazione dal registro sulla base del par. 1, p. 2, il Ministro dell'Interno e dell'Amministrazione nomina un liquidatore,adattando convenientemente le disposizioni della legge sulle associazioni.
4. La disposizione del par. 3 si applica ugualmente qualora la notizia sulla cessazione dell'attività della Chiesa o altra confessione religiosa non indichi il liquidatore.
5. Se lo statuto della Chiesa o altra confessione religiosa non stabilisce diversamente, il patrimonio residuo dopo la conclusione della procedura di liquidazione può essere destinato esclusivamente fini caritativo-assistenziali su decisione del Ministro dell'Interno e dell'Amministrazione
6. Contro la deliberazione di cui ai par. 2-5 è riconosciuto il diritto di ricorso al Tribunale Supremo Amministrativo ai sensi del codice di procedura amministrativa.
a.36.a. l. L'organo di registrazione o il procuratore, può procedere presso il tribunale di voivodato per l'accertamento di non conformità della Chiesa o di altra confessione religiosa con le norme di legge, di cui all'a. 27, par. 1, o con lo statuto di cui all'a. 32.
2. In ragione di una valida sentenza del tribunale che ha accertato l'attività della Chiesa o di altra confessione religiosa viola la legge o disposizioni dello statuto, l'organo di registrazione cancella dal registro tale Chiesa o confessione religiosa.
a.37. Il Ministro dell'Interno e dell'Amministrazione attraverso un intesa, stabilisce particolari principi e i modi di tenuta del registro, le caratteristiche e le informazioni necessarie per l'iscrizione, le condizioni di accesso al registro, la pubblicazione degli estratti del registro, nonché le modalità di cancellazione della Chiesa o altra confessione religiosa dal registro.
a.38. Le disposizioni del presente capitolo si applicano convenientemente alle organizzazioni nazionali interecclesiali, qualora esse abbiano la personalità giuridica. Per la fondazione di una tale organizzazione è richiesta una dichiarazione sottoscritta da almeno due autorità di Chiese di altre confessioni religiose operanti nella Repubblica.
PARTE TERZA
A Regolamentazione delle questioni patrimoniali di acune Chiesea.38.a – 38.g. (omissis)
PARTE QUARTA
Disposizioni transitorie e finalia.39 – 45 (omissis) 11
Raccolta di fonti normative di diritto ecclesiastico, a cura di G. Barberini sesta ed, Torino, Giappichelli, 2000
© GB FB